„Al meer dan tien jaar hebben wij, net als Automaatje, een soort taxidienst. Vrijwilligers rijden eveneens in hun eigen auto en brengen de klanten waar ze maar heen willen: de kapper, vrienden, het ziekenhuis, enzovoorts. Aan de afstand zitten geen restricties, we rijden ook naar het westen of Duitsland. Nog niet iedereen weet ons te vinden, daar willen we verandering in aanbrengen.”

„Bij uitzondering rijden we wel ’s avonds, maar we gaan mensen niet ’s nachts ophalen van de disco. Onze chauffeurs zijn veelal op leeftijd, dan kun je niet van ze verwachten dat ze middenin de nacht aan de slag gaan. Bovendien richt Mantelzorg Almelo zich specifiek op kwetsbare groepen als ouderen, gehandicapten en mensen die ziek zijn. Vanuit die visie kunnen we onze taxidienst ook verantwoorden. Dat geldt niet voor discovervoer.”

„We hebben intensief contact met Automaatje Almelo. Zij sturen mensen door naar ons en de eerste ritten met hun voormalige klanten zijn al uitgevoerd. Eén oudere is de afgelopen week zelfs al drie keer door ons vervoerd. We merken dat mensen vooral dankbaar zijn dat er een alternatief is. Het doet hen goed dat ze toch geholpen kunnen worden.”

„Een ritje boeken is simpel: mensen kunnen twee werkdagen van tevoren bellen naar Mantelzorg Almelo. Het telefoonnummer is 0546-536830. De kosten bedragen 7,50 euro voor een retourtje binnen Almelo. Als de passagier later moet worden opgehaald, kost dit 2,50 euro extra. Buiten Almelo betaal je 0,34 cent per kilometer, waarbij een minimumtarief geldt van 7,50 euro.”

„We zijn alleen maar blij met nieuwe vrijwilligers. Automobilisten die zich bij ons willen aansluiten, mogen contact opnemen met Jacquelien ter Beek, j.terbeek@mantelzorgalmelo.nl of 06-10023570.”

De gemiddelde Nederlander wordt steeds ouder en Nederland vergrijst. Mede daardoor is er in toenemende mate behoefte aan ondersteuning voor mantelzorgers. Mantelzorg Almelo, voorheen onderdeel van de Stichting Informele Zorg Twente (SIZT), probeert daar handen en voeten aan te geven.

Spin in dat Almelose web is Gerda Wessels. Ze schetst het beeld. „Veel mantelzorgers doen het naast hun werk. Vanzelfsprekend, vanuit hun hart en met liefde. Dan lijkt het alsof het geen moeite kost. Maar als het langer gaat duren, dan zie je dat mantelzorgers overbelast raken. Ook zorg uit liefde kan tot overbelasting leiden.”

Ze geeft een voorbeeld: „Stel je hebt een demente vader of moeder. De eerste periode lukt het vaak nog wel. Maar naarmate iemand steeds meer vergeet, niet meer naar buiten kan, ’s nachts gaat dwalen, het toilet niet meer kan vinden, niet meer weet dat-ie zich moet wassen, niet meer weet dat-ie moet eten, dan is er steeds meer zorg nodig. Als je dan ook nog kinderen hebt en zelf ’s morgen naar je werk moet, is de grote vraag: hoe krijg je het allemaal geregeld?”

Voor een klein deel van de persoonlijke verzorging kun je bij het WMO-loket van de gemeente terecht. Iemand komt dan om te helpen douchen, of om de maaltijd klaar te zetten. Wessels: „Maar die is na een half uurtje weer weg. En wie is er dan de rest van de dag? En ja, er is dagbesteding mogelijk, maar daar kan niet iedereen naartoe. Bovendien is dat meestal ook maar een dag of twee per week.”

Ze voegt eraan toe: „Niet iedereen wíl dat ook. We zien het steeds vaker. Mensen die een hogere opleiding hebben gehad, willen niet een hele morgen knippen en plakken. Dat vinden ze niks. Ze gaan liever dammen of schaken. Maar dat kan vaak niet. We kijken wel naar oplossingen voor dit soort kleinere groepen, maar dat blijft lastig.”

Een bijkomend probleem is dat tegenwoordig in gezinnen vaak beide partners werken. Als er dan ook nog kinderen zijn, dan is er gewoonweg te weinig tijd. Dat zorg voor extra druk op de mantelzorgers, zegt Wessels: „Er belde laatst een meneer op die zei: ‘Het gaat echt niet goed met mijn vader en ik weet niet wat ik moet, want ik moet naar mijn werk. Waar krijg ik de zorg?’ De praktijk is dat je dan naar het WMO-loket moet, maar het duurt zo twee maanden voor de zorg in kaart is gebracht. Je moet de zorg dus eigenlijk al heel vroeg aanvragen. Maar ja, dan is de indicatie nog niet hoog genoeg en krijg je weinig of niks. Er zit een grote kloof tussen wat mensen nodig hebben en wat ze krijgen.”

Mantelzorg Almelo probeert de druk daarom wat te verlichten. Door gesprekken aan te bieden, door het Mantelzorg Café, door mee te kijken of de zorg goed is geregeld, en desnoods door de WMO nog eens wat meer onder druk te zetten. Verder zijn er bijeenkomsten waar mantelzorgers met elkaar ervaringen en tips kunnen uitwisselen.

Ook voor de komende tijd staan er weer wat activiteiten op de rol. Op 11 mei is er een bijeenkomst voor jonge mantelzorgers: kinderen van 8 tot 12 jaar die een familielid moeten helpen verzorgen of er nauw bij betrokken zijn. Wessels: „Uit onderzoek blijkt dat zo’n gezinssituatie vaak gevolgen heeft voor de latere ontwikkeling van de kinderen. Ze krijgen minder aandacht omdat alle zorg altijd naar een ander gaat. Hun problemen worden vaak opzij geschoven.” De bijeenkomst voor deze groep is bij FUN-IE-FIT aan de Berlagelaan. Ze kunnen er een middagje onbezorgd spelen en kinderen ontmoeten die hetzelfde meemaken.

Op 16 mei is er voor werkende mantelzorgers een bijeenkomst bij Medisch Centrum De Kolk. Om 19.30 uur begint er een lezing van ‘werkzorgadviseur’ Ria Schlepers. Ze staat stil bij alle aspecten die werken en zorg met zich meebrengen. Daarna is er een soort inventarisatie van welke taken de deelnemers allemaal op hun bordje hebben liggen. Er wordt gesproken over keuzes en dilemma’s en Schlepers geeft tips hoe ‘alle ballen in de lucht te houden’ zonder overbelast te raken.

Wie zich bij een van de bijeenkomsten wil aanmelden kan dat doen via tel. 06 10023568 of info@mantelzorgalmelo.nl